သဒိုး အပိုင္း (၄)

ဒိုးကေလးက လွည္းႀကဳံေတာင္ တင္ေပးလိုက္ေသးတာပါ။ ပန္းညိဳက လွည္းေနာက္ျမီးမွာ တင္ပလႊဲ ကေလးတိုင္ရင္းက အစ္ကို သြားမေနာ တဲ့။
သည့္ေနာက္ေတာ့ တစ္ပတ္တစ္ရက္တန္သည္ ႏွစ္ရက္တန္သည္ ကုကၠိဳကုန္း ကို ပန္းညိဳ ေရာက္လာ တတ္တယ္။ ေရာက္လာတိုင္းလည္း ဒိုးကေလးရိွတာခ်ည္းပဲ။ ပန္းညိဳက သူလာမယ့္ ရက္ႀကိဳ ေျပာထား ေတာ့ ဒိုးကေလးက ဘယ္ရြာမွ မသြားေတာ့ဘူး။ ပန္ညိဳေနာက္က်ရင္ ေတာင္ေမွ်ာ္ တတ္ျပီ။ ပန္းညိဳ လာေတာ့လည္း ရြာထဲက အိမ္ေပါက္ေစ့ သူပဲလိုက္ပို႕တယ္။ စပ္ေရာင္းေပးတယ္။ ဒိုးကေလး ကိုယ္တိုင္လည္း အမဲသားတစ္တြဲ ယူျဖစ္ေအာင္ယူေတာ့ တစ္အိမ္လုံး အမဲညႇင္းေတြနဲ႕ ျဖစ္ကုန္ျပီး။

"ငဒိုးေရ....အေမတို႕လည္း အမဲညႇင္းေတြမ်ားေနျပီး...... ငါ့သားမလဲ ပန္းညိဳပါ ညႇင္းခ်င္ေနျပီ လားဟဲ့.. .. မုဆိုးမေတာ့ မမွန္းလိုက္ပါနဲ႕ေတာ္........ သားသတ္ ဖားသတ္နဲ႕ အကုသုိလ္ႀကီး သဲ့ဟာေတြ ရပ္တန္း က ရပ္ေတာ့..."
"အေေမက လုပ္ကေရာ့မယ္....... သနားလုိ႕ပါဗ်..... က်ဳပ္ကေကာ ယူမွာတဲ့လား.... မဟုတ္တာ"
"ယူမယူေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး...... တစ္ရြာလုံးက ေျပာႀကလွျပီ...... အမဲသားသည္ကေတာ္ေတာ္ ေတာ့္သားက ေရွ႕ေနာက္ေနသာတဲ့။ မယူခ်င္လို႕လည္း မရဘူးတဲ့........ ဒိုးကေလးဇြတ္ေရာင္း လို႕ ၀ယ္ရသာ မ်ားပတဲ႔....... ေကာင္းေရာ့လား...... မင္းဟာက......"

"သူတို႕၀ယ္ေတာ့ စားရသာေပါ့ဗ်ာ......... သူဟာသူ႕ ေစ်းလာေရာင္းတာ ေရာင္းပါေစဗ်ာ....... ခမ်ာ က်ဳပ္ တို႕ အားကိုးရွာလို႕ လာသာပါ အေမရာ....."
"အားကိုးရွာလို႕ ေျပာေနသာဟဲ့....... တစ္သက္လုံး ဘုန္းႀကီးလိုေနလာျပီး အမဲသားသည္ က်မွ ဓာတ္က်........ မင္းမလည္း ခုမွ အိမ္ျမဲေတာ့သယ္....."
"ခက္ပါ့ ေကာဗ်ာ"

ခက္ပါ့ေကာ္ဗ်ာ၊ ခက္ပါ့ေကာဗ်ာနဲ႕ ေရွ႕လည္းစကားမစဆတ္တတ္ေတာ့ဘူး။ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ပါရဲ႕။ ဒိုးကေလး၊ ဒိုးကေလးနဲ႕ ရြာ့အပ်ိဳ ႏုႏုထြတ္ထြတ္ ကေလးေတြႀကား ေရပန္းစားေနရာက ႀကိဳက္မယ့္ႀကိဳက္ေတာ့ အမဲသားသည္ မုဆိုးမ သားတစ္ေယာက္အေမကို ႀကိဳက္မိေနပါပေကာ။ ဒိုးကေလးစိတ္ထဲ ရြာဆယ္ရြာ မိန္းမေခ်ာ ျပိဳင္ပြဲမ်ားလုပ္ရင္ ပန္းညိဳက ပထမဆု ရမယ္လို႕ ေတာင္ ထင္မိတယ္။ ရြာကေတာ့ ရစရာမရိွေအာင္ ေျပာႀကတာေပါ့။ ရြာအပ်ိဳေတြက အဆိုးဆုံး။ ဒိုးကေလး မ်ားေျပာ လိုက္ႀကတာ ႏွစ္ျပားမတန္ဘူး။

"ဒိုးကေလး ဒိုးကေလးနဲ႕ သံဒိုးမဟုတ္ေပါင္ေအ....... ခုံဖိနပ္ျပီးတို ဒိုးပါ..... အိုးျခမ္းကြဲဒိုးပါ...... တစ္ရက္က ေရတြင္းမွာ အိုးပင့္ေပးရ မလားတဲ့ လုပ္းေသးသာ......... က်ဳပ္ဟာက်ဳပ္ ပင့္ႏိုင္သယ္ အမဲသားေစာ္ နံမစိုးလို႕ လို႕ေျပာလိုက္သယ္........."

"ငါကေကာ ဘာထူးတုန္း......... လမ္းမွာေတြေတာ့ ငါက ဟိုဘက္ေရွာင္ သြားလိုက္သယ္....... ဒိုးကေလး က ဘယ္လိုျဖစ္သာ တုန္ဟတဲ့.... ယင္ေကာင္ေတြအုံလို႕ေတာ္ေရလိုက္ ျပန္ပက္လိုက္ ေတာ့....... အံမယ္...... မ်က္စိမ်က္ႏွာေတြမ်ား ပ်က္လို႕......."

ဒိုးကေလးအေဖ ဘႀကီးပ်ားအုံကေလည္း ဆုံးမရွာပါရဲ႕။ မရပါဘူး။ ဒိုးကေလးက ပန္းညိဳမလာတဲ့  ရက္ေတြဆိုရင္ ေညာင္ကားယားမွာ။ ပန္းညိဳလာမယ့္ ရက္မ်ားမေတာ့ ကုကၠိဳကုန္းမွာ။
"သဒိုးသမီးကလည္း ျဖစ္ရေသး...... လင္ေသမုဆိုးမကည္း ျဖစ္ရေသး...... ကေလးတစ္ေယာက္ ကလည္းပါေသး......... အမဲသားလည္ေရာင္းရတဲ့ မိန္းမကလည္း ျဖစ္ေသး... မင့္ဟာက န၀ါဖင္ျဖဴပါ ေကာကြာ..... လူခိုက္ဖို႕ ရိွေတာ့သာပါလား....."

ဖေအေျပာလည္း ေျပာေျပာပါ။ ေနာက္ရက္ေတြမ်ာ ပန္းညိဳ ကုကၠိဳကုန္း မေရာက္လာေတာ့ဘူး။ ဒိုးကေလးလည္း ရြာျပန္မေရာက္ေတာ့ပါဘူး။ ဒိုးကေလးနဲ႕ ပန္းညိဳေညာင္ကားယားမွာ ေပါင္းေနႀက ျပီဆိုတဲ့သတင္းပဲ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ မေအ ေဒၚမႈံႀကီးမ်း မတ္တတ္က ပစ္လဲတဲ့ အထိ စိတ္ထိ ခိုက္ ရွာခဲ့တယ္။ ဘႀကီးပ်ားအုံကေတာ့ မေအျဖစ္သူကိုပဲ အျပစ္တင္တာပါ။ ဆုံးမတိုင္း ေရွ႕က ကာဆီးကာဆီ လုပ္ခဲ့တာ မဟုတ္လား။

"အမဲသားသည္နဲ႕ ညားေတာ့ည္း ၀မ္းတြင္းသား စားရသာေပါ့ မယ္မႈံရာ........"
ဖေအက သည္လိုအရြဲ႕စကာေလာက္ ေျပာႏိုင္ေတာ့တာပါ။ မိဘရယ္လို႕ ဒိုးကေလးကို ဘယ္တုန္းက မွ ေျပာလို႕ဆိုလို႕ မရခဲ့တာ၊ ခုမွေျပာလို႕လည္း မရေတာ့ဘူး ဆိုးတာသိႀကျပီကိုး။ ျဖစ္သမွ်အေႀကာင္း အေကာင္းလို႕သာ သေဘာထားလိုက္ႀကရေတာ့တာ ေပါ့ေလ။ ဒိုးကေလးကေတာ့ ဖေအမေအ ကိုေရာ ရြာကိုေရာ ျပန္ေစာင္းေတာင္ မႀကည့္ေတာ့ပါဘူး။ ကုကၠိဳ ကုန္းရြာသားဘ၀ကေန ေညာင္ကားယားရြာသား တျဖစ္လဲ သြားတာပဲ ရိ္ွတယ္။

ရြာကလည္း သည္ကိစၥ ေအးေအးေဆးေဆးရိွမွ ျပန္စဥ္းစားႀကတယ္။ ဒိုးကေလးက လူေပၚေႀကာ့္ပဲ။ ဘယ္ဟာမ်ား လက္ေႀကာတင္းခဲ့လို႕လဲ။ မိဘခမ်ာ အိုႀကီးအုိမ ဘ၀သာေရာႀကေရာ၊ ေရတစ္ေပါက္ ခပ္မတိုက္ခဲ့ဖူးဘူး။ ထင္းတစ္ေပြ႕ ေခြမေပးခဲ့ဘူးဘူး။ မနက္မိုးလင္းတာနဲ႕ ပိုဆိုးဒယဥ့္တိုက္နဲ႕ ထြက္ေတာ့တာ မဟုတ္လား။ ရြာတစ္ရြာ သုံးရက္နဲ႕ ရြာဆယ္ရြာ တစ္ပတ္ပတ္တာနဲ႕ တစ္လကုန္ ေရာဆိုတဲ့လူ။ ဆယ္ႏွစ္ပတ္ ပတ္ေတာ့ တစ္ႏွစ္။ သည္လိုနဲ႕ သည္အရြယ္ႀကီးသာ ေရာေရာ၊ ရြာရိုး ကိုးေပါက ္နဲ႕ ျပီးရတာ ႀကာလွေပါ့။

ဘာလုပ္ေနမွန္းလည္း မသိ၊ ဘာ၀င္ေငြမွာလည္းမရိွ။ မိဘမ်ား ပင္ပငန္းတႀကီး ရွာေဖြထားတဲ့ ပိုက္ဆုံ ခါးထိုးျပီး ျဖဳန္းေနတာပဲ မဟုတ္လား။ ျမိဳ႕သားဂိုက္ ဖမ္းထား တဲ့ ေတာသားေယာင္ခ်ာခ်ာဆိုတာ ပန္းညိဳကို ယူေတာ့မွ ျမင္လာႀကတယ္။

မိန္းကေလးေတြခမ်ားလည္း သည္လိုပဲ ေတြးႀကတယ္။ တို႕စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့တဲ့ ဒိုးကေလးဆိုတာ လက္စသပ္ေတာ့ လဲမိႈ႕လို လြင့္ေနတဲ့ လူပါဘားေပါ့။ ညည္လိုေတြးမိႀကေတာ့လည္း ဒိုးကေလး မုဆိုးမယူတာကို မနာႀကာေတ့ပါဘူး။ တန္ရာ တန္ရာ ရတာပဲလို႕ ေတြးႀကတယ္။ မိဘႏွစ္ပါးက ေတာ့ သူတကာေတြ ေတြးသလို ဘယ္ေတြးပါ့မလဲ။ သားကိုး။

ကိုယ့္သားအခ်ိဳး ဟုတ္တာ မဟုတ္တာထား။ မုဆိုးမနဲ႕ ညားတာက်ေတာ့ စိတ္ထဲမေကာင္းႀကဘူး။ ဒင္းတို႕ လင္မယား ကုကၠိဳကုန္းကို ေျခမခ်ရဘူး၊ မိဘႏွစ္ပါး ေသတာေတာင္ မလာရဘူးလို႕ လူႀကဳံနဲ႕ မွာလို႕ႀကတယ္။ ဒိုးကေလးကလည္း မပူပါဘူး။ အလကားေနရင္းေတာင္ ကုကၠိဳကုန္း ကပ္တာမွ မဟုတ္တာ။ ပန္းညိဳကို ယူေတ့ေကာ ဘယ္သူက ဘာနာစရာလိုလို႕လဲလို႕ ခံယူထားျပီးသား။ ကိုကၠိဳကုန္း မကပ္ရ ေနေပါ့။ ရြာကိုးရြာေတာင္ က်န္ေသးတဲ့ဟာ သြားပါေလ့ဗ်ာလို႕ေတာင္ စကားျပန္လိုက္ေသး တာပါ။

ဆက္ရန္
.

စာဖတ္သူမ်ား သို႕

သဒိုး ဆက္ရန္ ကိုေတာ႔ ေနာက္ တပတ္ ၁ဝရက္ ေလာက္ေနမွ တင္ႏိုင္ပါမယ္ဗ်ာ... အခန္း ဆက္ျဖစ္ ေနတာ မထြက္ေသးလို႕ပါ.. ။

က်ေနာ္ တင္မဲ႕ စာအုပ္ေတြကို က်ေနာ္႕ ကေလး ေတြ ကို တအုပ္ျခင္းစီ ေပးထား ရပါတယ္.. သူတို႕ အားတဲ႕ အခ်ိန္မွာ တေန႕စာတေန႕ အလွ်င္မွီေအာင္ ရိုက္ေပးၾကပါတယ္... တခ်ဳိ႕လည္း စာရြက္ေတြ နဲနဲ ပိုေနေပမဲ႕ က်ေနာ္႕ ကို ေနာက္ေန႕ အလုပ္ရႈတ္မွာ ဆရာမ ရွိတာေလး ေခၽြတင္ပါ လို႕ ေျပာပါတယ္.. အင္း တေန႕လုပ္မွ တေန႕ စားေလးလို႕သာ မွတ္လိုက္ပါေတာ႔...။

ၾကားျဖတ္ က်ေနာ္ တင္ခ်င္တဲ႕ စာမ်ဳိးကိုေတာ႔ ရုိက္သင္ ကေလး ေတြကို အားရင္ ရုိက္ခိုင္းရပါတယ္....။

ဟုိေန႕ေတြက တင္ရမဲ႕ စာေတြနည္း ေနတဲ႕ အတြက္ ရုိက္ၿပီးသား ရွိတဲ႔ စာကို ေရာတင္ လိုက္တာပါ... အားနာ ပါတယ္ဗ်ာ ထြက္ထြက္ျခင္း တင္လိုက္ပါ႔မယ္..။

ေလးစားစြာျဖင္႔

ေရႊစင္ဦး

.