အခန္း (၂)
ခရိတ္သည္ နယူးေယာက္ျမိဳ႕ ပဥမရိပ္သာ လမ္းေပၚတြင္ တကၠစီ ကားတစ္စီး ငွားစီး သြားရင္း စိတ္ေတြ ဂနာမျငိမ္ ျဖစ္ေနေလသည္။ သူ၏ ဘ၀ကို မေက်နပ္သိလို ျငီးေငြ႕သလိုလည္း ျဖစ္ေနသည္။
အမွန္ေတာ့ သူသည္ အလြန္နာမည္ေက်ာ္ၾကား လူၾကိဳက္မ်ားေသာ ၀တၱဳစာအုပ္မ်ား ေရး၍ ၀င္ေငြ အထူး ေကာင္းသူ ထိပ္တန္း စာေရးဆရာတစ္ဦး ျဖစ္သည္။
[မွတ္ခ်က္။ ။သူ၏နာမည္ အျပည့္အစံုမွာ ခရိတ္မယ္လို ျဖစ္သည္။ သို႕သာ္ျမန္မာ စာဖတ္ပရိသတ္ မွတ္သားရ လြယ္ကူေစရန္ ခရိတ္ဟူ၍ ေရးသြားသြားမည္ ျဖစ္ပါသည္။]
သူသည္ တကၠစီကားေပၚ ထိုင္လိုက္လာေသာ္လည္း သူ၏စိတ္ေတြက အေ၀းသုိ႕ ေရာက္ေနသည္။ နယူးေယာက္ျမိဳ႕ၾကီးေပၚမွ ကတၱရာလမ္းတြင္ တကၠစီကား စီးရျခင္းထက္ အာဖရိက ေတာတြင္းလမ္း မ်ားေပၚ၌ လင္းရိုဗာကား စီးရတာကမွ ပိုေကာင္းေသးသည္ဟုလည္း ထင္ေနမိေလသည္။
စင္စစ္အားျဖင့္ သူသည္ အာဖရိကတိုက္ ယခု ဇင္ဘာေတြဟု ေခၚေသာ ႏိုင္ငံသား ဇာတိျဖစ္သည္။ မိဘမ်ိဳးရိုး အားျဖင့္ မ်က္ႏွာျဖဴလူမ်ိဳး ျဖစ္ေသာ္လညး္ ဇင္ဘာေဘြသို႕မဟုတ္ ယာခင္ အမည္ ရိုဒီရွား ႏိုင္ငံ တြင္ ေမြးဖြားၾကီးျပင္းလာသျဖင့္ အာဖရိက တိုက္သားစစ္စစ္ ျဖစ္ေလသည္။
သူသည္ ယခု ကမာၻေပၚတြင္ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားဆံုး ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ျဖစ္ေသာ နယူးေယာက္ ျမဳ႕ၾကီးသို႕ ေရာက္ေန ေသာ္လည္း စိတ္ၾကည္လင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း မရွိေခ်။ သူ၏ ဇာတိ ေနရပ္ အာဖရိကတိုက္ ဇင္ဘာေဘြ ႏိုင္ငံကိုသာ လြမ္းဆြတ္ ေအာက္ေမ့သလို တမ္းတသလို ျဖစ္ေနမိသည္။ ဇင္ဘာေဘြ ႏိုင္ငံ အတြင္း ျဖတ္သန္းစီးဆင္းေသာ ဇမ္ေဘဇီ ျမစ္ၾကီးႏွင့္တကြ ျမစ္ရိုးတစ္ေလွ်ာက္ သဘာ၀ ေတာေတာင္ ေရေျမ ရႈခင္းမ်ားကိုလည္း ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။
အာဖရိကတုိက္သား ခရိတ္သည္ သူ၏ ဇာတိ ေနရပ္ အာဖရိကကိုပင္ လြမ္းေနမိျပီ ျဖစ္သည္။
ခရိတ္သည္ စိတ္ေတြ မတည္မျငိမ္ ျဖစ္ေနသျဖင့္ စီးကရက္ ေသာက္ခ်င္သလို ျဖစ္လာကာ ေဆးလိပ္ ေသာက္ရန္ ဟန္ျပင္လိုက္သည္။ သို႕ေသာ္ သူသည္ ေဆးလိပ္ ျဖတ္ထားျပီးျဖစ္ေၾကာင္း ခ်က္ခ်င္း သတိရ မိသျဖင့္ အသာျငိမ္ေနလိုက္သည္။
နယူးေယာက္ျမိဳ႕၏ ရႈခင္းသည္ အလြန္ေခတ္မီလွပျပီး ရႈမျငီးေအာင္ ရွိလင့္ကစား ခရိတ္အဖုိ႕မွာ အာဖရိကတုိက္၏ ေတာေတာင္ ေရေျမ ရႈခင္းမ်ားကမွ ပို၍ သာယာၾကည္ႏူးဖြယ္ ေကာင္းသည္ဟု ထင္မိ ေလသည္။
သူသည္ နယူးေယာက္ျမိဳ႕ၾကီး၏ အိမ္ေျခ တိုက္တာမ်ား၊ ေျမာက္ျမားစြာေသာ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္မ်ား၊ ျမိဳ႕သူ ျမိဳ႕သားမ်ား အၾကား၀ယ္ အသက္ရႈက်ပ္သလိုလည္း ျဖစ္မိေလသည္။ သူ၏စိတ္ထဲမွ အာဖရိကတုိက္၏ က်ယ္ျပန္႕ လြတ္လပ္စြာေသာ လြင္တီးေခါင္ ေတာေတာင္ ရႈခင္းမ်ားႏွင့္ အျမဲတမ္း ျမင္ေနရေသာ က်ယ္ျပန္႕သည့္ ေကာင္းကင္ျပင္ၾကီးကိုလည္း သတိရ တမ္းတေနမိေလသည္။
တကၠစီ ေမာ္ေတာ္ကားသည္ ရုတ္တရက္ ရပ္သြားျပီး ယာဥ္ေမာင္းသူက
"ဆယ့္ေျခာက္လမ္းကို ေရာက္ျပီခင္ဗ်" ဟု ေျပာလိုက္သည္။
ခရိတ္သည္ ဆယ္ေဒၚလာတန္ ေငြစကၠဴ တစ္ရြက္ကို ဒရိုင္ဘာအာ း ထုတ္ေပးရင္း-
"ပိုတဲ့ အေၾကြကိုေတာ့ ခင္ဗ်ားပဲ ယူလိုက္ပါေတာ့" ဟု ေျပာကာ ကားေပၚမွ ဆင္းလိုက္သည္။
ထုိ႕ေနာက္ သူ ရွာေဖြသည့္ စားေသာက္ဆိုင္ကို လွမ္းျမင္သျဖင့္ ဆက္ေလွ်ာက္ သြားေလသည္။
လမ္းေလွ်ာက္ရာ၌ သာမန္လူေကာင္း တစ္ေယာက္ကဲ့သို႕ ဣေျႏၵမပ်က္ လမ္းေလွ်ာက္္ သြားေသာ္လည္း စင္စစ္အားျဖင့္ ခရိတ္၏ေျခတစ္ဖက္မွာ ဒူးဆစ္မွ ျဖတ္ထားရျပီး သစ္သားေျခတု တပ္ဆင္ထားေလသည္။ သို႕ေသာ္ ဣေျႏၵမပ်က္ လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ သူ၏ေျခတစ္ဖက္ ျပတ္ေနျခင္းကို ရုတ္တရက္ မည္သူမွ မရိပ္မိႏိုင္ေခ်။
စားေသာက္ဆိုင္အတြင္းရွိ ေရာက္သြားေသာအခါ သူ၏ကိုယ္စားလွယ္ (သို႕မဟုတ္) မန္ေနဂ်ာျဖစ္သူက ခရိတ္ကို လွမ္းျမင္ျပီး သူ၏စားပြဲသုိ႕ ေခၚေလသည္။
"ဟဲလို ခရိတ္၊ ခင္ဗ်ားကို ၾကည့္ရတာ က်န္းမာလန္းဆန္းလုိ႕ ပါပဲလား"
အက္ရွီက ခရိတ္ ပခံုးတစ္ဖက္ကို ရင္းႏွီးစြာ ပုတ္ရင္း ေျပာလိုက္သည္။
[မွတ္ခ်က္။ ။ ႏုိင္ငံျခားမွ နာမည္ၾကီး စာေရးဆရာမ်ားသည္ မိမိတို႕၏ စာမူမ်ားႏွင့္ ပက္သက္၍ ပံုႏွိပ္ ထုတ္ေ၀ေရး၊ ေငြေရးေၾကးေရး ကိစၥမ်ားကို တာ၀န္ယူေဆာင္ရြက္ရန္ ကိုယ္စားလွယ္ "ဧဂ်င္း" သုိ႕မဟုတ္ မန္ေနဂ်ာမ်ား ထားေလ့ရွိသည္။ ယခုလည္း ခရိတ္က သူ၏ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ အက္ရွီဆိုသူအား တာ၀န္ ေပးထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပန္သူ]
ယခု အက္ရွီႏွင့္ ခ်ိန္းထားသျဖင့္ ခရိတ္က ဤစားေသာက္ဆိုင္သုိ႕ လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
အက္ရွီသည္ ေရႊကိုင္းမ်က္မွန္ တပ္ထားျပီး အ၀တ္အစားကို သားနား သပ္ရပ္စြာ ၀တ္စားေလ့ရွိသူ ျဖစ္သည္။ လူေနမႈ အဆင့္အတန္းျမင္ျမင့္ အထက္တန္းက်က် ေနတတ္သူ ျဖစ္သည္။ ေဆးလိပ္ေသာက္ ရာ တြင္ အေကာင္းဆံုး ေစ်းအၾကီးဆံုး ေဆးလိပ္အမ်ိဳးအစားကိုမွ ေသာက္ေလ့ရွိသူ ျဖစ္သည္။
"ဒီစားေသာက္ဆိုင္က အေတာ္ကေလး သားနားပါကလားဗ်၊ ခင္ဗ်ားက ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ဒီဆိုင္ကို ရွာေတြ႕ တာလဲ"
ခရိတ္က ဆိုင္အတြင္း လွည့္ပတ္ၾကည့္ရင္း မွတ္ခ်က္ခ်သလို ေျပာလိုက္ရာ အက္ရွီက သူ႕ကိုယ္သူ သေဘာက် ဟန္ျဖင့္ ျပံဳးလိုက္သည္။
"ဒါေတာ ့ဗ်ာ က်ဳပ္က ခါဆိုင္းသြားလာေနက် စားေသာက္ဆိုင္ေတြကို ၾကာေတ့ာ ျငီးေငြ႕လာလုိ႕ ဆိုင္ ေကာင္းေကာင္း လိုက္ရွာတုန္း၊ ဒီဆိုင္ကို ေတြ႕တာပါ။ ေနာက္အေၾကာင္း တစ္ခု ရွိေသးတယ္ဗ်၊ ဒီမယ္ ခရိတ္၊ က်ဳပ္က ခင္ဗ်ာ းကို အလြန္စိတ္၀င္စားဖုိ႕ ေကာင္းတဲ့ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးနဲ႕ ေတြ႕ဆံုေစခ်င္လို႕ပါ"
ေျပာေျပာ ဆိုဆို အက္ရီွသည္ ျပံဳးလ်က္ သူ၏ ေဘးနားရွိ မိန္းကေလးတစ္ဦးအား ညႊန္ျပလိုက္သည္။
သူမသည္ ေစာေစာပိုင္းက ဘာသိဘာသာေနရာမွ ယခု အက္ရွီက မိတ္ဆက္ေပးလိုက္ ေတာ့မွ ခရိတ္ အား လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ရန္ သူမ၏ ညာလက္ကို ဆန္႕တန္း ေပးလိုက္သည္။
ခရိတ္သည္ ယဥ္ေက်းမႈထံုးစံအရ မိန္းကေလး၏ လက္ကိုကိုင္ျပီး လက္ဆြဲ ႏႈတ္ဆက္ လိုက္သည္။ သူမ၏ လက္သည္ ေသးသြယ္ျပီး အခ်ိဳးက်ေနေသာ္လည္း လက္ေခ်ာင္းမ်ား ထိပ္ဖ်ားတြင္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ျဖစ္ကာ မာေက်ာ ေနသျဖင့္ အလုပ္ၾကမ္းလုပ္ဖူးသူတစ္ဦး ျဖစ္ရမည္ ဟု ခရိတ္က ေကာက္ခ်က္ခ်မိေလသည္။
ဆက္လက္၍ သူမ၏ မ်က္ႏွာ ကို အကဲခတ္ ၾကည့္လိုက္ျပန္သည္။
အမ်ိဳးသမီး၏ မ်က္လံုးမ်ားက အစိမ္းေရာင္ အဆင္းရွိျပီး အထူးေတာက္ေျပာင္လွပလ်က္ မ်က္ခံုးကလည္း မ်က္ႏွာ ႏွင့္ အဆင္ေျပ ပနံရကာ ၾကည့္ေကာင္းေနေပသည္။ ျခံဳ၍ သံုးသပ္ရလွ်င္ လွပ ေၾကာ့ရွင္းေသာ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ေပတည္း။
သူမသည္ ခရိတ္အား မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လ်က္ တိုက္ရိုက္ပင္ လွမ္းၾကည့္ေနရာ ခရိတ္၏ စိတ္ထဲ၌ ဤအမ်ိဳးသမီး သည္ အလြန္ရိုးသား ပြင့္လင္းသူ ျဖစ္ရမည္ဟု ယူဆမိေလသည္။
"ကိုင္း ဆယ္လီ၊ ေဟာဒါက က်ဳပ္ေျပာတဲ့ စာေရးဆရာ မစၥတာ ခရိတ္ဆိုတာပဲ"
အက္ရွီက မိတ္ဆက္ေပးလိုက္သျဖင့္ ခရိတ္လည္း မိန္းကေလး၏ နာမည္မွာ ဆယ္လီျဖစ္ေၾကာင္း သိရ ေလသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ အက္ရွီက ဆယ္လီအား ခရိတ္၏နာမည္ကိုပါ ေၾကညာ မိတ္ဆက္ျပီးသား ျဖစ္သြား ေလသည္။
ခရိတ္သည္ သူမ၏မ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္ျပန္သည္။ သည္တစ္ခါေတာ့ မိန္းကေလး၏ ႏွာတံႏွင့္ ပါးစပ္ တုိ႕ကို ေလ့လာၾကည့္ေနမိသည္။
ထိုအခိုက္မွာပင္ ဆယ္လီအမည္ရွိ အမ်ိဳးသမီးက ခရိတ္အား လွမ္းစကားေျပာေလသည္။
"ကၽြန္မ ရွင့္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစာအုပ္ကို ဖတ္ျပီးျပီးရွင့္၊ စာအုပ္ထဲပါတာေတြက အလြန္သဘာ၀ က်တယ္လို႕ ယူဆ မိပါတယ္"
စကားေျပာလိုက္သည့္ အသံကလည္း အလြန္သာယာၾကည္လင္ေပသည္။ သို႕ေသာ္ ယခု ဆယ္လီ ေျပာလိုက္ျခင္း သည္ မိမိအား ခ်ီးက်ဴးျခင္းေလာ၊ ေ၀ဖန္သည့္ သေဘာျဖစ္ေနသေလာဟု ေ၀ခြဲ၍ မရေခ်။
"ဟုတ္ပါတယ္ ရွင့္၊ အဲဒီစာအုပ္က ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္"
ဆယ္လီက ထပ္ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ခရိတ္သည္ သေဘာက် ေက်နပ္သြားမိေလသည္။ သူ ေက်နပ္ သြားပံု ကို ျပသည့္အေနျဖင့္ ဆယ္လီ၏ လက္တစ္ဖက္ကိုလည္း ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ သို႕ေသာ္ သူမက လက္ကို ခ်က္ခ်င္း ျပန္ရုပ္လိုက္သည္။
"ကဲပါ၊ ေဟာဒီက မိတ္ေဆြၾကီး အက္ရွီကို က်ဳပ္တုိ႕အတြက္ ယမကာ တစ္ခြက္စီ ၀ယ္တိုက္ခိုင္းၾကရင္ ေကာင္းမယ္ ထင္တယ္"
ခရိတ္က ဆယ္လီအား ရႊန္းရႊန္းစားစားၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္ရာ အက္ရွီကလည္း အလိုက္သိစြာႏွင့္ပင္ အေကာင္း ဆံုး ယမကာတစ္ခြက္စီ မွာယူေပးေလသည္။
စားပြဲထိုးက အရက္ခြက္မ်ား လာေပးခိ်န္တြင္ အက္ရွီက
"က်ဳပ္တုိ႕ရဲ႕ ဧည့္သည္ ေနာက္တစ္ေယာက္ လာဖုိ႕ရွိေသးတယ္၊ သူ႕အတြက္ ယမကာကိုေတာ့ သူလာ မွပဲ မွာေတာ့မယ္"
ဟု ေျပာလိုက္ျပီးမွ ခရိတ္ႏွင့္ ဆယ္လီတို႕ဘက္သို႕ လွည့္၍
"ကိုင္း၊ ဆယ္လီက မင္းရဲ႕လက္ရာေတြကို မစၥတာခရိတ္သိသြားေအာင္ ျပလိုက္စမ္းပါ" ဟု ေျပာလိုက္ သည္။
ခရိတ္ကလည္း ဆယ္လီအားၾကည့္ရင္း
"ေကာင္းသားပဲ၊ ၾကည့့္ရေအာင္ ျပစမ္းပါဦး"ဟု ေျပာလိုက္သည္။
ဆယ္လီသည္ ကုလားထုိင္ ေဘးနားမွ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ခ်ထားေသာ ကတ္ထူဖံုးႏွင့္ ဖိုင္တစ္ခုကို ေကာက္ယူျပီး ခရိတ္ေရွ႕နား စားပဲြမွာ ခ်ေပးလိုက္သည္။
ဖိုင္တြဲကို ဖဲၾကိဳးျဖင့္ သပ္ရပ္စြာ ခ်ည္ေႏွာင္ထားေလရာ ဆယ္လီက ဖဲၾကိဳးကို ေျဖ၍ ခရိတ္အား ဖြင့္ၾကည့္ ရန္ လွမ္းေပးေလသည္။
ခရိတ္လည္း ဖိုင္၏အဖံုးကို လွန္ၾကည့္လိုက္ျပီး အလြန္အံ့အား သင့္သြားမိေလသည္။
ဖိုင္တြင္း၌ကား အလြန္လက္ရာေျမာက္ေသာ ဓာတ္ပံုမ်ား ပါရွိေလသည္။ ဗိသုကာ အႏုပညာ လက္ရာ ေျပာင္ေျမာက္ လွေသာ ေရွးေဟာင္း အေဆာက္အအံု ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္း စသည့္တုိိကို အလြန္ ေသသပ္ လွပ စြာ ရိုက္ကူးထားေသာ ဓာတ္ပံုမ်ားပင္ျဖစ္သည္။
ခရိတ္အေနျဖင့္ အထူးတလည္ စိတ္၀င္စားမိေသာ ဓာတ္ပံုတစ္ပံုကို ေငးစိုက္ၾကည့္ေန မိေလသည္။ ဓာတ္ပံု က အာဖရိကတိုက္မွ ဆင္ထီးၾကီးတစ္ေကာင္၏ ပံုျဖစ္ျပီး ရိုက္ကူးထားေသာ ဓာတ္ပံုလက္ရာ က အလြန္ပင္ အႏုပညာေျမာက္လွေပသည္။
ဆင္ထီးၾကီး၏ အေနအထားက ဓာတ္ပံုရိုက္သည့္ ကင္မရာဘက္သုိ႕ တည့္တည့္ၾကည့္ ေနျပီး ဆင္နားရြက္ၾကီး ႏွစ္ဖက္က ေဘးသုိ႕ ကားထြက္ေနသည္။ အေနအထားက အလြန္ခံ့ညား ေနသည္။
ဓာတ္ပံုတြင္ ဆင္ၾကီးႏွင့္အတူ အာဖရိကတိုက္၏ သဘာ၀ ရႈခင္းကိုပါ ျမင္ေနရေလသည္။ ေဆးေရာင္စံု ဓာတ္ပံု ျဖစ္၍ နီက်င့္က်င့္ အဆင္းရွိေသာ အာဖရိကတုိက္၏ ဘသာ၀ ေျမျပင္ႏွင့္တကြ ေကာင္းကင္ျပင္ က်ယ္ၾကီး တုိ႕သည္လည္း ဓာတ္ပံုတြင္ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ ျမင္ေနရေလသည္။ ခပ္လွမ္းလွမ္း ေနာက္ခံကား အျဖစ္ ဆီးႏွင္းမ်ား ဖံုးအုပ္ေနေသာ ေတာင္တန္း ၾကီးတစ္ခုလည္း ပါရွိေနသည္။
ဓာတ္ပံုရိုက္သူ၏လက္ရာ အလြန္ေကာင္းသျဖင့္ သဘာ၀ရႈခင္း၏ အလွအပကို ရာႏႈန္းျပည့္ ေဖာ္ျပႏို္င္စြမ္းရွိေသာ ပံုတစ္ပံုဟု ဆိုရမည္ ျဖစ္ေပသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဆယ္လီသည္ ဓာတ္ပံု ရိုက္ကူးျခင္း အတတ္ပညာ အထူးကၽြမ္းက်င္သူ တစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားလွေပသည္။
ခရိတ္သည္ ဓာတ္ပံုထဲမွ သူ၏ဇာတိရပ္ေျမ အာဖရိကတိုက္၏ ရႈခင္းကို ျမင္လိုက္ရသည္တြင္ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွား လာမိေလသည္။ အာဖရိကတိုက္ကို အထူးပင္ လြမ္းဆြတ္ သတိရသလို ျဖစ္လာမိသည္။
"ဒါထက္ ဆယ္လီက ဘယ္အရပ္ ဇာတိမ်ားလဲ"
ခရိတ္က ေမးလိုက္ရာ ဆယ္လီက ခ်က္ခ်င္းပင္ သြက္လက္စြာ ျပန္ေျဖေလသည္။
"ကၽြန္မရဲ႕ဇာတိခ်က္ေၾကြ အရပ္ကေတာ့ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ေကာ္လိုရာဒို ျပည္နယ္ ဒင္ဗ်ာျမိဳ႕က ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ ဖခင္ၾကီးက လန္ဒန္ျမိဳ႕ အေမရိကန္သံရံုးမွာ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ ၾကာပါျပီ။ ကၽြန္မ ကိုယ္တိုင္ အဂၤလန္ႏိုင္ငံမွာပဲ ပညာသင္ၾကားေပးခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မက ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ သမီးအရြယ္တုန္းက အာဖရိက တိုက္ကို အလည္အပတ္ ေရာက္သြားျပီးေတာ့ အဲဒီ အခ်ိန္ကစျပိး ကၽြန္မဟာ အာဖရိကတိုက္ကို သံေယာဇဥ္ ၾကီးစြာနဲ႕ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏို္းခဲ့ပါတယ္"
ခရိတ္သည္ ေနာက္ ဓာတ္ပံုတစ္ပံုကို ၾကည့္လိုက္ျပန္သည္။
ထိုပံုတြင္ အာဖရိကတိုက္မွ တိုင္းရင္းသူ ကပၸလီ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး ကေလးငယ္အား ရင္ခြင္ပိုက္၍ ႏို႕တိုက္ ေနပံု ျဖစ္သည္။ ထို အမ်ိဳးသမီး ၀တ္ဆင္ထားပံုအရ အာဖရိကတိုက္မွ အိုဗာဟင္ဘာေခၚ တိုင္းရင္းသား လူမိ်ဳးအုပ္စုမွ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း ခရိတ္က ခ်က္ခ်င္းပင္ ရိပ္မိေလသည္။
ဓာတ္ပံုရိုက္ကူးထားပံုက ယခုခ်က္ခ်င္း အာဖရိကတိုက္သုိ႕ သြားၾကည့္ရဘိသကဲ့သုိ႕ ပကတိ နဂိုသဘာ၀အတိုင္း ပီျပင္ထင္ရွားလွသျဖင့္ ခရိတ္သည္ ဆယ္လီ၏ ဓာတ္ပံုပညာ အစြမ္းကို စိတ္ထဲမွ ကိ်တ္၍ ခ်ီးက်ဴးမိေလသည္။
ေနာက္ ဓာတ္ပံုကိုလည္း ခရိတ္သည္ ေငးစိုက္ၾကည့္မိျပန္သည္။ ထိုပံုမွာ ခရိတ္ကိုယ္တုိင္ အလြန္ျမတ္ႏိုး ႏွစ္သက္ေသာ အာဖရိကတိုက္မွ ဘီေဂလီယာေခၚ သဘာ၀ေတာပန္းမ်ား၏ ပံု ျဖစ္ေလသည္။ ပန္းမ်ား ေ၀ေ၀ဆာဆာ ပြင့္ေနပံုတို႕ကို အလွဆံုးျဖစ္ေအာင္ ရိုက္ကူးထားေသာ ဓာတ္ပံုျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ေဆးေရာင္စံု ဓာတ္ပံုျဖစ္၍ သဘာ၀ အေရာင္အေသြးတို႕၏ အလွကို ျပည့္စံုစြာ ေဖာ္ျပႏိုင္ေပသည္။
ေနာက္ထပ္ အျခားဓာတ္ပံုမ်ားကလည္း အာဖရိကတိုက္မွ ပံုမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ ဓာတ္ပံု တစ္ပံုမွာ ကပၸလီ လူမည္း ေျပာက္က်ားတစ္ဦး ရိုင္ဖယ္ေသနတ္ထမ္းလ်က္ ျပံဳးေနပံုျဖစ္သည္။
ကိုင္ထားေသာ ရိုင္ဖယ္ေသနတ္က ေအေက ၄၇ အမ်ိဳးအစား ေမာင္းျပန္ေသနတ္ ျဖစ္သည္။ ထိုကပၸလီ (လူမည္း)ေျပာက္က်ား၏ လည္ပင္းတြင္ သူတုိ႕တိုင္းရင္းသား ေမွာ္ဆရာက အေဆာင္အျဖစ္ေပးေသာ လက္ဖြဲ႕ သို႕မဟုတ္ အကာအကြယ္ပစၥည္းကို ပုတီးသဖြယ္ ျပဳလုပ္၍ ဆြဲထားေလသည္။
ေနာက္တစ္ပံုကေတာ့ အာဖရိကမွ ကပၸလီလူမည္း တိုင္းရင္းေမွာ္ဆရာ (ေဆးဆရာ)က အသက္ၾကီးၾကီး အဘိုးၾကီး တစ္ဦးျဖစ္ျပီး ဦးေခါင္းတြင္ တိရစၧာန္ခ်ိဳ ေခါင္းေဆာင္း တစ္ခု ေဆာင္းထားကာ လည္ပင္း တြင္လည္း ပုတီးမ်ိဳးစံု ဆြဲထားေလသည္။ ဤပံုတြင္လည္း ဆယ္လီသည္ အာဖရိကတိုက္ ေက်းလက္ေဒသ ျမင္ကြင္း ကို ပီျပင္ေအာင္ ရိုက္ကူးထားေပသည္။
ေနာက္ပံု တစ္ပုံမွာ အာဖရိကတိုက္ ေက်းက္ေဒသ တစ္ေနရာမွ စာသင္ေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းတြင္ ကေလး သူငယ္မ်ား စာသင္ေနၾကပံု ျဖစ္သည္။
ေက်ာင္း အေဆာက္အအံုက ၀ါးသက္ငယ္တုိ႕ျဖင့္ ျဖစ္ကတတ္ဆန္း ေဆာက္လုပ္ ထားသည္။ ကပၸလီ (လူမည္း) အမ်ိဳးသမီး ဆရမတစ္ဦးက စာသင္ေပးေနရာ ေက်ာင္းပစၥည္းအခ်ိဳ႕ ခ်ိဳတဲ့သျဖင့္ ဖတ္စာအုပ္ တစ္အုပ္ကို ကေလးငယ္ သံုးဦးတို႕က အတူ၀ိုင္း၍ ဖတ္ေနၾကရသည္။ ထိုပုံကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ အာဖရိက တိုက္မွ လူဦးေရ အမ်ားစုျဖစ္ေသာ ကပၸလီလူမည္းတုိ႕ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေၾကာင္း သိသာ ထင္ရွားေနေပသည္။
ခရိတ္သည္ ဓာတ္ပုံမ်ားကို ဆက္လက္ၾကည့္သြားရင္း ပံုတစ္ပံုကို ျမင္ျပီး အလြန္ပင္ စိတ္လႈပ္ရွားစြာျဖင့္ ေငးစိုက္ ၾကည့္ေနမိေလသည္။ ထိုပုံကို ဆယ္လီက ေဆးေရာင္စံု ဖလင္ျဖင့္ မရိုက္ဘဲ ရိုးရိုး (အျဖဴႏွင့္အမည္း) ဖလင္ျဖင့္ ရိုက္ကူးထားေသာေၾကာင့္ ရႈခင္းကို ပို၍ ေပၚလြင္ ထင္ရွားလ်က္ ရွိေစသည္။
ပံုမွာ အာဖရိကေတာအတြင္း တစ္ေနရာ၌ ဆင္ၾကီးေတြ စုျပံဳေသဆံုးေနရာမွ အခ်ိန္ၾကာျမင့္လာသျဖင့္ ဧရာမ အရိုးစုၾကီးေတြ စုပံု က်န္ေနသည့္ပံုပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ဓာတ္ပံု ရိုက္ကူးခ်ိန္က ေနေရာင္ အလြန္ ေကာင္း ေနသည္ျဖစ္၍ အရိုးစုၾကီးမ်ားသည္ အထူးပင္ ေပၚလြင္ ထင္ရွားေနရာ ျမင္ရသူအဖို႕ စိတ္ ေခ်ာက္ခ်ား ဖြယ္လည္း ျဖစ္ေနေပသည္။
အာဖရိကတိုက္တြင္ လူေတြ ေျပာေလ့ရွိေသာ ဒ႑ာရီပံုျပင္ဆန္ဆန္ ဆင္သခ်ႋဳင္းၾကီးမ်ားသည္ ဤသို႕ပင္ ျဖစ္ေလ မည္လားဟုပင္ ခရိတ္က ထင္လိုက္မိသည္။ အမွန္ေတာ့ သူသည္ ေတာရိုင္း တိရစာၦန္မ်ားကို ခ်စ္ခင္ တစ္သူျဖစ္ရာ ဆင္ၾကီးေတြ ယခု အစုလိုက္ အျပံဳလိုက္ အသတ္ခံရပံုကို ျမင္သည္တြင္ ရင္နာသလို စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိေလသည္။
"အဲဒီမွာ ဆင္ေသေကာင္ေပါင္း ႏွစ္ရာ့ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ရွိတယ္ရွင့္၊ ဆင္စြယ္လိုခ်င္တဲ့ ေလာဘသမားေတြက တိတ္တိတ္ ခိုးျပီး ရက္ရက္စက္စက္ သတ္တာပါပဲရွင္"
ဆယ္လီ က ရွင္းျပရာ ခရိတ္က သူမအား ေမာ္ၾကည့္လိုက္ျပီး -
"ဒီဆင္ႏွစ္ရာ့ ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္ကို တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ သတ္ခဲ့တာလား"ဟု ေမးလိုက္သည္။
"မဟုတ္ဘူးရွင့္၊ ဆင္ခိုးသတ္တဲ့ ဂိုဏ္းက ဆင္အုပ္ၾကီးကို မိုင္းဗံုးေတြရွိတဲ့ ေနရာ ေရာက္ေအာင္ ေတာေျခာက္ ေမာင္းသြားလုိ႕ ဆင္ေတြခမ်ာ မိုင္းဗံုးထိျပီး ေသကုန္ၾကရွာတယ္"
ဆယ္လီက ရွင္းျပလိုက္ရာ ခရိတ္သည္ ၾကက္သီးထသြားျပီးမွ ဓာတ္ပံုကို တစ္ေခါက္ ျပန္ၾကည့္မိေလသည္။ သူသည္ မိုင္းဗံုးမ်ားအေၾကာင္း ေကာင္းစြာ သိေပသည္။ သူကိုယ္တိုင္ တစ္ခ်ိန္က မိုင္းဗံုးတစ္ခု တက္နင္း မိရာမွ ေပါက္ကြဲျပီး ေျခတစ္ဖက္ ျဖတ္ပစ္ခဲ့ရသည္အထိ ျပင္းစြာ ဒဏ္ရာရခဲ့ဖူးေလရာ မိုင္းဗံုးမ်ား ေပါက္ကြဲ လွ်င္ မည္မွ် ျပင္းထန္ျပီး ေၾကာက္စရာေကာင္းေၾကာင္း ေကာင္းစြာသိေပသည္။
ထိုအခ်က္ ကို သတိရမိရင္း ခရိတ္သည္ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ျဖတ္ထားေသာ ေျခေထာက္မွ သစ္သား ေျခတု ရွိရာသုိ႕ အသာ စမ္းလိုက္မိသည္။
ယင္း အျပဳအမူကုိ ဆယ္လီက သတိျပဳမိၿပီး -
' ကၽြန္မ ႐ွင့္အတြက္ ၀မ္းနည္းပါတယ္၊ ႐ွင့္ ေျခေထာက္ တစ္ဖက္အေၾကာင္း ကၽြန္မ သိေနပါတယ္ ' ဟု ႏွစ္သိမ့္ အားေပး သလုိ ေျပာလုိက္သည္။
သူ၏ ကုိယ္စားလွယ္ အက္႐ီွကလည္း ၿပံဳးလ်က္ -
' ဆယ္လီကမေခဘူးဗ်၊ သူ ေတြ႕ဆံုရမယ့္ ပုဂိၢဳလ္အေၾကာင္း ႀကိဳတင္ေလ့လာတတ္တဲ့ ၀ါသနာ႐ွိတယ္ ' ဟု ၀င္ေျပာေလသည္။
ခရိတ္သည္ သူ၏ ေျခတစ္ဖက္ ျဖတ္ထားရျခင္းအေၾကာင္း ေျပာလွ်င္ သေဘာမက်ဘဲ ေျပာသူကုိ မုန္းတီး တတ္သည္။ ယခု ဆယ္လီက စကားစပ္ ေျပာလုိက္သျဖင့္ သူမအေပၚ မေက်မနပ္ ျဖစ္သြားမိ သည္။ ပက္ပက္ စက္စက္ ျပန္ေျပာရန္လည္း စိတ္ကူးမိသည္။
သုိ႔ေသာ္ ခရိတ္က ဘာမွ မေျပာႏုိင္ေသးမီ အက္႐ွီ ခ်ိန္းထားသည္ဆုိေသာ ဧည့္သည္ ေရာက္လာသျဖင့္ ခရိတ္ လည္း ဆိတ္ဆိတ္ေနလုိက္ရသည္။
အက္႐ွီ က ဧည့္သည္ႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးေလသည္။
' ကုိင္း ခရိတ္၊ မိတ္ဆက္ေပးပါရေစ၊ ေဟာဒီ ပုဂၢိဳလ္က မစၥတာ ဟင္နရီ ျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ ကမၻာ့ဘဏ္မွာ ဒုတိယဥကၠ႒တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ေနပါတယ္။ ကမၻာ့ဘဏ္ဆုိေတာ့ ခင္ဗ်ားသိတဲ့အတုိင္း ကမၻာ့ႏုိင္ငံ အသီးသီး ကုိ ေဒၚလာေငြ သန္းခ်ီၿပီး ထုတ္ေခ်း ေထာက္ပံ့ေနတဲ့ အဖဲြ႕ အစည္းပါပဲ '
ဤသုိ႔ ေျပာၿပီးေနာက္ အက္႐ွီသည္ ဧည့္သည္ဘက္သုိ႔ လွည့္၍ -
' မစၥတာ ဟင္နရီခင္ဗ်ား၊ ေဟာဒါက အာဖရိကတုိက္သား ကမၻာေက်ာ္ စာေရးဆရာႀကီး မစၥတာခရိတ္ပါပဲ။ အာဖရိကအေၾကာင္း သ႐ုပ္ေဖာ္ေရးတတ္တဲ့ သူ႔ရဲ႕ စာအုပ္ေတြက အလြန္ နာမည္ႀကီးေနပါတယ္ ' ဟု မိတ္ဆက္ ေပးျပန္သည္။
ဟင္နရီ ဆုိသူကလည္း -
' ဟုတ္ကဲ့၊ က်ဳပ္လည္း သူ႔စာအုပ္ ဖတ္ဖူးပါတယ္ ' ဟု ေျပာေလသည္။
ဟင္နရီ ဆုိသူကား အရပ္ျမင့္ျမင့္၊ ပိန္ပိန္ပါးပါး ထိပ္ေျပာင္ေျပာင္ႏွင့္ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေလသည္။ ထုိလူသည္ ခရိတ္အား ႏႈတ္ဆက္ၿပီးေနာက္ အေနာက္တုိင္း ယဥ္ေက်းမႈအရ ဆယ္လီ၏ လက္တစ္ဖက္ကုိ နမ္း၍ ႏႈတ္ဆက္ေလရာ ခရိတ္က ထုိလူအား သေဘာက်သြားမိေလသည္။
ကုလားထုိင္တြင္ ထုိင္ၿပီးေနာက္ ဟင္နရီက စားပဲြေပၚတြင္ ခ်ထားေသာ ဆယ္လီ၏ ဓာတ္ပံုဖုိင္တဲြကုိ လွမ္းၾကည့္ ရင္း -
' အဲဒါေတြကုိ မစၥတာခရိတ္က ဘယ္လုိ သေဘာရပါသလဲ ' ဟု ေမးေလသည္။
ထုိစကား ကုိ ခရိတ္က ျပန္မေျဖမီ အက္႐ွီက ၀င္၍ လ်င္ျမန္စြာ ေျဖလုိက္သည္။
' ဟာ ခရိတ္က သိပ္ၿပီး သေဘာက်ေနတယ္ဗ်၊ သူဟာ အာဖရိကတုိက္က ပံုေတြ ၾကည့္ၿပီး မ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲ ေငးေမာၾကည့္ေနတယ္ '
' ဟုတ္လား၊ ဒါျဖင့္ ေကာင္းတာေပါ့၊ ဒါထက္ မစၥတာခရိတ္ကုိ က်ဳပ္ရဲ႕ အႀကံျပဳခ်က္အေၾကာင္း ေျပာ ၿပီးၿပီလား '
ဟင္နရီ ဆုိသူက ေမးလုိက္ရာ အက္႐ွီက ေခါင္းခါျပေလသည္။
' မေျပာရေသးဘူးဗ်၊ က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားကုိယ္တုိင္ ေရာက္လာမွပဲ ေျပာမယ္လုိ႔ စိတ္ကူးထားတယ္၊ ဒါမွ သူ အံ့ၾသသြားေအာင္လုိ႔ပါ '
ဤသုိ႔ ေျပာၿပီး အက္႐ွီသည္ ခရီတ္ဘက္သုိ႔ လွည့္၍ ဆက္ေျပာေလသည္။
' ဒီလုိဗ်၊ မစၥတာ ဟင္နရီက ခင္ဗ်ားကုိ စာအုပ္တစ္အုပ္ ေရးသားျပဳစုဖုိ႔ တာ၀န္ေပးခ်င္တယ္၊ စာအုပ္ နာမည္ ကေတာ့ ' မစၥတာခရီတ္၏ ကုိယ္ေတြ႕ အာဖရိက' ဆုိပါေတာ့။ ခင္ဗ်ားက အာဖရိကတုိက္ ျပန္သြားၿပီး အနီးကပ္ ေလ့လာရင္း အာဖရိကအေၾကာင္း စိတ္၀င္စားဖြယ္ေကာင္းေအာင္ ေရးဖုိ႔ပါပဲ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဇာတိရပ္ေျမ ကုိ ျပန္သြားၿပီး ဟုိက လူေတြနဲ႔လည္း ေတြ႕ဆံုရမယ္ '
ဤတြင္ ဟင္နရီ ဆုိသူက ၾကားျဖတ္လ်က္
' ေနပါဦးဗ်၊ က်ဳပ္ သိသေလာက္ မစၥတာ ရိတ္ဟာ အာဖရိကတုိက္ ဇင္ဘာေဘြ ႏုိင္ငံက မာတာဘယ္လီ တုိင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ဘာသာစကား၊ ဆင္ဒီဘယ္လ္ဘာသာကုိ တတ္ကၽြမ္းတယ္လုိ႔ သိရတယ္၊ ဟုတ္ပါ သလား ' ဟု ၀င္ေမးရာ အက္႐ွီက ေခါင္းညိတ္လုိက္သည္။
' ဟုတ္တယ္၊ တတ္တာမွ ခရိတ္က တကယ့္ တုိင္းရင္းသားအစစ္ တစ္ေယာက္လုိ ဆင္ဒီဘယ္လ္ ဘာသာ စကားကုိ တတ္ကၽြမ္းတယ္ '
ဟင္နရီ ဆုိသူသည္ အထူး သေဘာက်သြားဟန္ျဖင့္ ေခါင္းညိတ္လုိက္ၿပီးေနာက္ ခရိတ္အား ဆက္၍ ေမးျပန္ သည္။
' ခင္ဗ်ားအေနနဲ႔ ဇင္ဘာေဘြႏုိင္ငံမွာ ရင္းႏွီးတဲ့ မိတ္ေဆြေတြ အမ်ားႀကီး႐ွိတဲ့အျပင္ ထိပ္တန္း အစုိးရ အရာ႐ွိႀကီး ေတြနဲ႔လည္း ခင္မင္တယ္ ဆုိတာေကာ မွန္ပါသလား '
ထုိေမးခြန္း ကုိလည္း အက္႐ွီကပင္ ၀င္ေျဖလုိက္သည္။
' မွန္တာေပါ့ဗ်၊ ခရိတ္ရဲ႕ မိတ္ေဆြတခ်ိဳ႕ဆုိရင္ အခု ဇင္ဘာေဘြ အစုိးရအဖဲြ႕မွာ ၀န္ႀကီးေတြ ျဖစ္ေနၿပီ၊ ဒါထက္ ေကာင္းတာ ဘာ႐ွိေသးသလဲ '
ထုိအခ်ိန္၌ ခရိတ္သည္ ဓာတ္ပံုဖုိင္ထဲမွ ဆင္ႀကီးမ်ား ေသဆံုးေနသည့္ အ႐ုိးစုမ်ား ဓာတ္ပံုကုိ ျပန္ၾကည့္ ေနေလ သည္။
သူ၏ စိတ္သည္လည္း ဓာတ္ပံုထဲမွ အာဖရိကတုိက္ ဇင္ဘာေဘြႏုိင္ငံဆီသုိ႔ ျပန္ေရာက္ေနေလသည္။ အမွန္ေတာ့ ခရိတ္သည္ ဇင္ဘာေဘြ ဟူေသာ နာမည္ကုိသေဘာမက်မိေခ်။ တုိင္းရင္းသားလူမည္း (ကပၸလီ) မ်ားက မ်က္ႏွာျဖဴ အစုိးရအား ေတာ္လွန္ တုိက္ခုိက္ေအာင္ျမင္ၿပီးေနာက္ ႏုိင္ငံ၏ အမည္ကုိ ဇင္ဘာေဘြ ဟု ေျပာင္းခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ မူလနာမည္က ႐ွိဒီ႐ွားျဖစ္သည္။
ခရီတ္အဖုိ႕မွာ သူ၏ ေမြးရာဇာတိလည္းျဖစ္ေသာ ယင္းႏုိင္ငံ၏ မူလအမည္ (သူ၏မိဘ ဘုိးဘြား လက္ထက္က အမည္) ႐ုိဒီး႐ွားကုိပင္ သေဘာက်မိေလသည္။ ယခု ဇင္ဘာေဘြဟု ေခၚတြင္ ေနေသာ ႐ုိဒီး႐ွားႏုိင္ငံသည္ သူ၏ ဇာတိရပ္ေျဖအစစ္အမွန္ျဖစ္သည္ဟုလည္း သံေယာဇဥ္ႀကီးစြာျဖင့္ ယူဆ ထားေလသည္။
အက္႐ွီ က စကားဆက္ေျပာျပန္သည္။
' ဒီမယ္ ခရိတ္၊ အခု ခင္ဗ်ားတုိ႔ စာအုပ္ေရးဖုိ႔ တာ၀န္ ေပးထားတာဟာ အခြင့္အေရး ေကာင္းလြန္းလို႔ လက္ခံ သင့္ပါတယ္။ စာအုပ္ေရးဖုိ႔ လက္ေတြ႕ သြားေရာက္ ေလ့လာရတဲ့ စရိတ္စက အားလံုးကုိလည္း ကမၻာ့ဘဏ္ က တာ၀န္ယူမွာျဖစ္တယ္။ လုိတဲ့ အကူအညီ မွန္သမွ်ကုိလည္း ေပးလိမ့္မယ္ '
အက္႐ီ က အားပါးတရ ေျပေလရာ ခရိတ္က မစၥတာ ဟင္နရီဆုိသူအား လွမ္းၾကည့္ၿပီး
' ေနပါဦးဗ်၊ ကမၻာ့ဘဏ္ႀကီးက စာအုပ္ထုတ္ေ၀ေရး လုပ္ငန္းလုပ္လုိ႔လား ' ဟု ေမးလုိက္သည္။
ထုိအခါ ဟင္နရီသည္ အက္႐ီွ ဘာမွဆက္မေျပာရန္ ဟန္႔တားလုိက္ၿပီးေနာက္ သူကုိယ္တုိင္ ခရိတ္အား ႐ွင္းျပ ေလသည္။
' ဒီလုိ႐ွိပါတယ္၊ က်ဳပ္တုိ႔ ကမၻာ့ဘဏ္ဆုိတဲ့ အဖဲြ႔အစည္းရဲ႕ အဓိကတာ၀န္က မဖံြ႕ၿဖိဳးေသးတဲ့ ႏုိင္ငံေတြကုိ ေထာက္ပံ့ကူညီဖုိ႔ပါပဲ။ ဇင္ဘာေဘြႏုိင္ငံမွာဆုိရင္ က်ဳပ္တုိ႔ကမၻာ့ဘဏ္ အေနနဲ႔ ေဒၚလာေငြ သန္းေပါင္း တစ္ေထာင္ ေလာက္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံထားတယ္။ ဒီေလာက္မ်ားမ်ား ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံထားရတဲ့ က်ဳပ္တုိ႔ ေငြေတြ အလဟႆမျဖစ္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းကာကြယ္မႈလည္း လုပ္ခ်င္တယ္။ တစ္နည္းအား ျဖင့္ အဲဒီႏုိင္ငံ တုိးတက္ဖံြ႕ၿဖိဳးလာေအာင္ မျဖစ္မေန လုပ္ခ်င္တယ္။ ကမၻာ့ဘဏ္ရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ ဇင္ဘာေဘြႏိုင္ငံဟာ ကမၻာမွာ စံျပႏုိင္ငံတစ္ခုအျဖစ္ တုိးတက္ဖံြ႕ၿဖိဳးလာတာကုိ ကမၻာကုိ ျပခ်င္တယ္။ ဒါ့အျပင္ လက္႐ွိ အစုိးရက တုိင္းရင္းသား ကပၸလီ(လူမည္း)အစုိးရျဖစ္ေပမယ့္ က်ဳပ္တုိ႔ အကူအညီနဲ႔ ဆုိရင္ ဘယ္ေလာက္ တုိးတက္ ေအာင္ျမင္ လာတယ္ဆုိတာ လက္ေတြ႔ျပခ်င္တယ္။ ဒီလုိ ျဖစ္လာေအာင္ ခင္ဗ်ားေရးမယ့္စာအုပ္က အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစလိမ့္မယ္လုိ႔လည္း က်ဳပ္တုိ႔ ယံုၾကည္မိတယ္' ' ထားပါေတာ့၊ ဒီဓာတ္ပံုေတြကေကာ ဘယ္လုိ ပတ္သက္ေနတာလဲ ' ခရိတ္ က ဆယ္လီ၏ ဓာတ္ပံုဖုိင္ကုိ ညႊန္ျပရင္း ေမးလုိက္သည္။
' ခင္ဗ်ားရဲ႕ စာအုပ္မွာ ဇင္ဘာေဘြ ႏုိင္ငံအေၾကာင္း ပုိၿပီး သ႐ုပ္ေပၚ ထင္႐ွားေအာင္ ဓာတ္ပံုေတြလည္း ပါေစခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားရဲ႕ စာအုပ္အတြက္ လုိအပ္မယ့္ဓာတ္ပံုေတြ စိတ္တုိင္းက်႐ုိက္ဖုိ႔ ဆယ္လီက တာ၀န္ယူပါလိမ့္မယ္'
ခရိတ္သည္ ႐ုတ္တရက္ ဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ ေခတၱစဥ္းစားေနမိေလသည္။ စာအုပ္ထဲ ဓာတ္ပံုေတြ ထည့္သြင္း ေဖာ္ျပရန္ ကိစၥကုိ သေဘာမက်သလုိလည္း ျဖစ္မိသည္။ မိမိ၏ စာေရးသားမႈ စြမ္းရည္ျဖင့္ ျပည့္စံုေအာင္ သ႐ုပ္မေဖာ္ႏုိင္၍ ဓာတ္ပံုအကူအညီ ရယူရမလုိ သေဘာမ်ိဳး ျဖစ္ေနသည္ဟု ယူဆမိ သည္။ ဤအတုိင္းဆုိလွ်င္ နာမည္ႀကီး စာေရးဆရာတစ္ဦးအျဖစ္ သူ၏ နာမည္ႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာပါ ထိခုိက္ဖြယ္ရာ ျဖစ္ေနမည္ေလာ။
ဆယ္လီဆုိသူ အမ်ိဳးသမီးသည္ မိမိႏွင့္ အႏုပညာ ယွဥ္ၿပိဳင္ဘက္သဖယ္ ျဖစ္လာႏုိင္ေပသည္။
ထုိအခ်ိန္၌ ဆယ္လီကုိယ္တုိင္က ခရိတ္အား ႐ႊန္း႐ႊန္းစားစား စုိက္ၾကည့္ေနေလသည္။ သူမ၏ အမူအရာက ခရိတ္၏ စာအုပ္အတြက္ ဓာတ္ပံုမ်ား အာဖရိက တုိက္သုိ႔ သြားေရာက္ ႐ုိက္ကူးရမည္ကုိ အထူး စိတ္၀င္စား သည့္ဟန္မ်ိဳး ျဖစ္ေနေပသည္။ သူမ၏ ပါးစပ္ႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းတုိ႔က အလြန္လွပ ၾကည့္ေကာင္းေနေလရာ ခရိတ္သည္ စိတ္ေတြ လႈပ္႐ွားေခ်ာက္ခ်ားလ်က္ ႐ွိေနသည့္ၾကားမွပင္ ဆယ္လီ၏ ႏႈတ္ခမ္း လွလွ ကေလးကုိ နမ္းလုိက္ရလွ်င္ မည္သုိ႔ ေနမည္နည္းဟု မဆီမဆုိင္ ေတြးမိေလ သည္။
ထုိအခုိက္ ဆယ္လီက လွမ္း၍ စကားေျပာေလသည္။
' ဒီမယ္ ခရိတ္၊ ကၽြန္မအေနနဲ႔ ႐ွင္နဲ႔သာ အတူလုိက္ရမယ္ဆုိရင္ အခု ႐ွင္ျမင္ေနရတဲ့ ဓာတ္ပံုေတြထက္ ေကာင္း တဲ့ ပံုမ်ိဳးေတြ ႐ုိက္ကူးေပးႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္မက ႐ွင္နဲ႔အတူ လုိက္ၿပီး အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားေပး ပါ့မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မကုိ အဲဒီအခြင့္အေရး ေပးစမ္းပါလား႐ွင္ ေနာ္ '
သူမ က တုိးလွ်ိဳးေတာင္းပန္သလုိ ေျပာရာ ခရိတ္သည္ စိတ္၀င္စားမိေလသည္။
' ေၾသာ္ ဆယ္လီက ဆင္ႀကီးေတြကုိ စိတ္၀င္စားၿပီး သေဘာက်တယ္ ထင္တယ္။ ဒါျဖင့္ က်ဳပ္က ဆင္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဒ႑ာရီပံုျပင္တစ္ခု ေျပာျပမယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ေနာ္၊ ေ႐ွးေ႐ွးတုန္းက ဆင္ထီးအုိႀကီး တစ္ေကာင္ ႐ွိသတဲ့။ အဲဒီဆင္ႀကီးရဲ႕ နား႐ြက္ထဲမွာ ပုိးမႊားေသးေသးကေလးတစ္ေကာင္က အၿမဲ ေနတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ ဆင္ထီးႀကီးဟာ သိပ္ၿပီး မခုိင္ခံ့ ေတာ့တဲ့ တံတားတစ္ခုကုိ ျဖတ္ေက်ာ္ သြားတယ္။ တံတားဟုိဘက္ေရာက္သြားေတာ့ ဆင္ႀကီးနား႐ြက္ထဲက ပုိးေကာင္ကေလးက
' ေဟ့ ဆင္ႀကီး ခင္ဗ်ားနဲ႔က်ဳပ္ တံတားေပၚ ျဖတ္ခဲ့တာ တံတားႀကီးဟာ အႀကီးအက်ယ္ တုန္လႈပ္သြားတာပဲ ' လုိ႔ ေျပာ သတဲ့။
ဆယ္လီ သည္ နားေထာင္ေနရင္းက မ်က္ႏွာျဖဴဖပ္ျဖဴေရာ္ျဖစ္ကာ မ်က္ရည္မ်ားပင္ လည္လာေလသည္။
ခရိတ္လည္း ဆယ္လီကုိၾကည့္ၿပီး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားမိေလသည္။ သူမသည္ စိတ္သေဘာထား ႏူးညံ့ သိမ္ေမြ႕ သူျဖစ္ေၾကာင္း သိရသျဖင့္ သနားသြားမိသည္။ ႏွစ္သိမ့္ အားေပးလုိစိတ္လည္း ျဖစ္ေပၚ လာမိသည္။ သူကုိယ္တုိင္ စိတ္လႈပ္႐ွား ေခ်ာက္ခ်ားေနမိပံုကုိလည္း နားလည္ေအာင္ ေျပာျပခ်င္သည္။
ဆယ္လီ သည္ ဓာတ္ပံုမ်ားကုိ ျပန္လည္သိမ္းဆည္း၍ ထုိင္ရာမွ ထလုိက္သည္။
' ႐ွင္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစာအုပ္ကုိ ဖတ္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မျဖင့္ ႐ွင္နဲ႔အတူ လုိက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြ ျဖစ္ေပၚလာ မိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ ဆႏၵျပည့္၀ဖုိ႔က မလြယ္ဘူးဆုိတာ သေဘာေပါက္မိပါ တယ္'
ဤသုိ႔ ေျပာၿပီး သူမသည္ အက္႐ွီဘက္သုိ႔ လွည့္၍
' ကၽြန္မ ၀မ္းနည္းပါတယ္၊ သိပ္မဆာလုိ႔ ဘာမွ မစားခ်င္ေတာ့ဘူး ' ဟု ေျပာလုိက္သည္။
အက္႐ွီ လည္း ခ်က္ခ်င္းပင္ ထုိင္ရာမွ ထလုိက္သည္။
' ဟုတ္လား၊ ဒါျဖင့္ အတူတူ ျပန္ၾကတာေပါ့၊ က်ဳပ္ပါလုိက္ၿပီး တကၠစီကားတစ္စီး ငွားစီးသြားၾကမယ္'
အက္႐ွီက ဆယ္လီအားေျပာၿပီး ခရိတ္ဘက္သုိ႔လွည့္၍
' အုိေက၊ ခင္ဗ်ား ေနာက္ထပ္ေရးထားတဲ့ စာမူေတြ လက္ႏွိပ္စက္႐ုိက္ၿပီးရင္ က်ဳပ္ကုိ အေၾကာင္းၾကား လုိက္ပါ 'ဟု ေျပာကာ ဆယ္လီႏွင့္အတူ လုိက္ထြက္သြားေလသည္။
ခရိတ္ သည္ ဆယ္လီအား ေနာက္မွ လွမ္းၾကည့္ေနရာ သူမကုိယ္လံုးကုိယ္ဟန္ အခ်ိဳးက် လွပေျပျပစ္ပံုကုိ သတိျပဳမိ ေလသည္။
ကမၻာ့ဘဏ္ ဒုတိယဥကၠ႒ ဟင္နရီဆုိသူကေတာ့ စားပဲြတြင္ ဆက္ထုိင္လ်က္ ႐ွိေလသည္။ သူသည္ ယမကာခြက္ကုိ မေသာက္ဘဲ ၾကည့္ေနရာ ခရိတ္က သတိျပဳမိသျဖင့္ -
' ဒီ အရက္က လံုးလံုး မစံြဘူးဗ်၊ ေနာက္တစ္မ်ိဳးမွာေသာက္မွ ေကာင္းမယ္ ' ဟု ဆုိကာ စားပဲြထုိးတစ္ဦး ကုိ လွမ္းေခၚ ၍ ေနာက္ အရက္တစ္မ်ိဳးမွာလုိက္သည္။
ဟင္နရီ သည္ ေနာက္ေရာက္လာေသာ အရက္ခြက္ကုိ စမ္းေသာက္ၾကည့္ၿပီး -
' ဒါကမွ ေတာ္ေသးတယ္ ' ဟု ေျပာေလသည္။
ထုိ႔ေနာက္ ဟင္နရီကပင္ သူ၏ လက္ပတ္နာရီကုိ ၾကည့္ၿပီး
' က်ဳပ္တုိ႔ စားစရာေတြ မွာၾကဖုိ႔ ေတာ္ၿပီထင္တယ္' ဟု ေျပာကာ စားပဲြထုိးအား စားေသာက္ဖြယ္မ်ား မွာလုိက္ ေလသည္။
ႏွစ္ေယာက္သား ထုိင္ရင္း စကားေျပာၾကရာတြင္ အေမရိကန္သမၼတ ရီဂင္၏ အစုိးရအဖဲြ႕ အေၾကာင္း၊ မကၠဆီကုိႏုိင္ငံမွ ျပည္ပေႂကြးၿမီမ်ား မဆပ္ႏုိင္ဘဲ အခက္အခဲေတြ႕ေနရသည့္အေၾကာင္း၊ လက္႐ွိ ေ႐ႊေစ်း အေျခအေန အေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ အေၾကာင္းအရာမ်ိဳးစံုကုိ စကားစပ္ ေျပာဆုိ ေဆြးေႏြးေနၾက ေလသည္။
စားေသာက္ဖြယ္ မ်ား စားေသာက္ၿပီး၍ ေကာ္ဖီေသာက္ေနခ်ိန္တြင္ ေ႐ႊ၀ါေရာင္ ဆံပင္ႏွင့္ လွပေခ်ာေမာ ေသာ မိန္းကေလး တစ္ဦးသည္ အျခားစားပဲြတစ္ခုမွ ထလာၿပီး ခရိတ္အနီးသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္လာေလသည္။
' ႐ွင္က စာေရးဆရာႀကီး မစၥတာခရိတ္မဟုတ္လား ႐ွင့္၊ ႐ွင့္ကုိ ကၽြန္မ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားမွာလည္း ၾကည့္ ရတယ္။ ႐ွင္ရဲ႕ စာအုပ္ေတြကုိလည္း သိပ္သေဘာက်မိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အမွတ္တရ ေဟာဒီမွာ ႐ွင့္လက္ုမွတ္ (ေအာ္တုိ) ထုိးေပးေစခ်င္ပါတယ္ '
ေျပာရင္းႏွင့္ မိန္းကေလးသည္ ဟုိတယ္ဆုိင္၏ စားေသာက္ဖြယ္မ်ား စာရင္းစာ႐ြက္ (မီႏူး)တစ္ခုကုိ ေပးေလရာ ခရိတ္ကလည္း လုိက္ေလ်ာစြာပင္ လက္မွတ္ထုိးေပးလုိက္သည္။
မိန္းကေလးသည္ ခရိတ္အနီးသုိ႔ လုိသည္ထက္ပုိ၍ နီးကပ္စြာ မတ္တတ္ရပ္ၿပီး ၿပံဳးလ်က္
' ကၽြန္မက ၅ လမ္းက အလွကုန္ပစၥည္းဆုိင္မွာ အလုပ္ လုပ္တယ္႐ွင့္။ ကၽြန္မကုိ ေတြ႕ခ်င္ရင္ အဲဒီဆုိင္ ေနရာမွာ အခ်ိန္မေ႐ြး လာေတြ႕ ႏုိင္ပါတယ္ ' ဟု ကႏဲြ႕ကလ်ေျပာၿပီးမွ ျပန္ထြက္သြားေလသည္။
ေဘးမွ ထုိင္ၾကည့္ စိတ္၀င္စားေနသူ ဟင္နရီသည္ ခရိတ္အနီးသုိ႔ကပ္၍ -
' ခင္ဗ်ားက ဘယ္လုိလဲ၊ မိန္းကေလး ေခ်ာေခ်ာလွလွကေလးေတြ အခုလုိ ခ်ဥ္းကပ္လာရင္ ခင္ဗ်ား ခပ္တည္တည္ နဲ႔ ပလႊတ္လုိက္တာခ်ည္းပဲလား' ဟု ေမးေလသည္။ ခရိတ္က ရယ္ေမာလုိက္သည္။
' ဒါေတာ့ဗ်ာ၊ ေယာက္်ားမွန္သမွ် ေသြးနဲ႔ကုိယ္ သားနဲ႔ကုိယ္ခ်ည္းပါပဲ။ စဥ္းစားသာ ၾကည့္ေပေတာ့'
ထုိမွ်ႏွင့္ စကားျပတ္သြားၿပီးေနာက္ စားေသာက္ဖြယ္မ်ားအတြက္ က်သင့္ေငြကုိ ဟင္နရီကပင္ စုိက္ထုတ္ ႐ွင္းေပး လုိက္သည္။
' က်ဳပ္မွာ ေမာ္ေတာ္ကား ပါလာတယ္။ ခင္ဗ်ား သြားခ်င္တဲ့ဆီကုိ လုိက္ပုိ႔ေပးပါမယ္ '
' ကိစၥမ႐ွိပါဘူး။ က်ဳပ္က လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္လုိ႔ပါ '
' ဒီမယ္ မစၥတာခရိတ္၊ ခင္ဗ်ားစိတ္ထဲမွာ အာဖရိကတုိက္ကုိ ျပန္သြားခ်င္ေနပံု ရတယ္လုိ႔ က်ဳပ္ အကဲခတ္ မိတယ္။ ေစာေစာက ခင္ဗ်ားဓာတ္ပံုေတြကုိ ၾကည့္ေနတုန္း ခင္ဗ်ားရဲ႕ မ်က္ႏွာမူအရာက အလြန္ ဆာေလာင္ မြတ္သိပ္ ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ပံုမ်ိဳးျဖစ္ေနတယ္။ အာဖရိကကုိ ျပန္လြမ္းေနပံုမ်ိဳးပဲဗ်'
' ဒါေတာ့ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္ '
' ေနာက္ၿပီး ခင္ဗ်ားေရးမယ့္ စာအုပ္အေၾကာင္း ဆက္ေျပာခ်င္ေသးတယ္။ ဒါနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ မစၥတာ အက္႐ွီ က အျပည့္အစံု မသိပါဘူး။ ခင္ဗ်ားက အာဖရိကတုိက္ ဇင္ဘာေဘြႏုိင္ငံ ထိပ္သီးလူမည္းေခါင္း ေဆာင္ေတြ နဲ႔ သိကၽြမ္းရင္းႏွီးတယ္ မဟုတ္လား။ အဲဒီအခ်က္ကုိ က်ဳပ္တုိ႔ အထူး စိတ္၀င္စားမိတယ္။ ခင္ဗ်ား ရဲ႕ စာအုပ္ထဲက ပါတဲ့ အေတြးအေခၚ အယူအဆေတြကုိလည္း က်ဳပ္တုိ႔ လက္ခံသေဘာတူပါ တယ္။ တကယ္ လုိ႔ ခင္ဗ်ားအေနနဲ႔ အာဖရိကကုိ ျပန္သြားဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္မယ္ဆုိရင္ က်ဳပ္ဆီ တယ္လီဖုန္းနဲ႔ ဆက္သြယ္ လုိက္ပါ။ ခင္ဗ်ား နဲ႔ က်ဳပ္နဲ႔ တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ ေက်းဇူးျပဳႏုိင္လိမ့္ မယ္ထင္ပါတယ္ '
ဤသုိ႔ စကားကုိ အဆံုးသတ္ၿပီး ဟင္နရီသည္ သူ၏ ေမာ္ေတာ္ကားဆီကုိ ေလွ်ာက္သြားေလသည္။ တစ္ဖန္ ကားေပၚ တက္ၿပီးေနာက္ ခရိတ္အား လွမ္း၍ -
' က်ဳပ္ သေဘာအရေတာ့ ဆယ္လီရဲ႕ ဓာတ္ပံုေတြက အလြန္ေကာင္းတယ္လုိ႔ ထင္မိတယ္ ' ဟု ေျပာသြား ေလသည္။
အခန္း (၃) ဆက္ရန္
.
3 comments:
ၾကိဳက္စ္......
ေက်းဇူးးးစ္
ျမတ္ႏိုး
ဖတ္ျပီး ဓါတ္ပံုေတြကို ေကာင္းေကာင္းရိုက္နည္း သင္ခ်င္စိတ္ေတာင္ ျဖစ္လာတယ္ း))
ဆရာမေရ.. အပုိင္းႏွစ္ကုိေတာ့ ဖတ္သြားၿပီဗ်.. အပုိင္းသံုးကိုေတာ့ ေနာက္ေန႕မွပဲ ဖတ္ႏုိင္ေတာ့မယ္.. စာေတြက အရမ္းမ်ားလာေတာ့ သိပ္အခ်ိန္မရလုိ႕ မဖတ္ႏုိင္ဘူးျဖစ္သြားတယ္.. ဒီစာအုပ္ေတြကုိ အရမ္းသေဘာက်တယ္.. ေျဖးေျဖးခ်င္းေတာ့ ႏိုင္ေအာင္ ဖတ္ပါအံုးမယ္ခင္ဗ်..
ခင္မင္စြာျဖင့္
ေဇာ္သိခၤ
Post a Comment